Imię: Stefan Nazwisko: Słonimski (2)

  • (1, 2) NIE
  • (1, 2) Mężczyzna
  • (1) Stefan , (2) Stefan
  • (1) Słonimski , (2) Słonimski
  • (2) 1901-04-22
  • (2) Warszawa
    • (1, 2) Tak
  • (1) Spoza Warszawy, (2) Z Warszawy
    • (2) miejscowość podwarszawska
  • (1) Otwock, (2) Otwock, Szkolna 26
  • (2) Al. Niepodległości 225/4
    • (1, 2) Polak
    • (1) wyższe
    • (1) w mieszkaniu
    • (1) donos/denuncjacja
  • (1)

    inż. ppłk. Stefan Słonimski, mieszkający z żoną w Otwocku, ukrywał kilkoro Żydów w swoim mieszkaniu w Otwocku, a także w mieszkaniu w Warszawie na ul. Stalowej 39/41. Pomagał im nie biorąc za tę pomoc pieniędzy. Uratował Adama Zawadzkiego z żoną i synkiem, jego teścia, szwagierkę Eugenię Niewiażską, szwagrów Szymona i Salomona Niewiażskich, Michała Asza. Ukrywał również innych Żydów, których nie udało się uratować: rodzinę Jawec, dziecko adwokata Boraksa, Cecylię Asz. Małego synka Adama Zawadzkiego umieścił na wsi, gdzie przeżył wojnę. A w czasie powstania warszawskiego przewiózł do Otwocka rannych członków rodziny Adama Zawdzkiego: teścia, szwagra Szymona i Michała Asza. Dzięki jego opiece i staraniom, przeżyli wojnę.

    (2)

    Z zawodu inżynier. Oskarżony o to, iż w roku 1942 przyjął na przechowanie brylanty i złoto, futra i meble będące własnością braci Solnickich i Krochmalnika.
    Słonimscy ukrywali u siebie żydowską dziewczynkę, ktoś złożył na nich donos. Dziecko zostało zatrzymane, a oni zwolnieni za wielkim okupem (ok. pół mln. zł).
    W toku śledztwa okazało się, że Słonimski wraz z żoną przechowywali innych Żydów. Tych wymienionych w akcie oskarżenia nie znał.

    • (1) działania Polaków, mieszkaniowe, pomoc
    • (1) dzieci, inna pomoc, kontakty z innymi Żydami, pomoc długotrwała, pomoc indywidualna , pomoc lokalowa, poza Warszawą, znajomi
  • (1) s. 29-31