Imię: Elżbieta Nazwisko: Szandrowska

  • NIE
  • Kobieta
  • Elżbieta
  • Szandrowska
  • Szandrowska
  • 1924-00-00
  • Tak
  • Z Warszawy
  • Śródmieście
  • Wielka 11
  • Polak
  • w mieszkaniu

  • Córka Janiny i Wiktora Szandrowskich. Miała siostrę (imię nieznane) i dwunastoletniego brata Marka. Jej ojciec był płk WP, w czasie okupacji działał w konspiracji pod innym nazwiskiem i mieszkała osobno by nie narażać rodziny. Mieszkała z matką na Wielkiej 11, w czteropokojowym mieszkaniu, na tym samym piętrze była oddzielna kawalerka. Janina Szandrowska urządziła w mieszkaniu pensjonat, w którym mieszkały głównie osoby pochodzenia żydowskiego, z Warszawy, Lwowa, Sambora, Rzeszowa, Sanoka, Krakowa. Przez mieszkanie Szandrowkich przewinęło się ponad 50 osób. Mieszkali tam kilka dni lub kilka tygodni, do czasu znalezienia im nowego lokum.
    Zdarzały się aresztowania. Matka była kilkakrotnie aresztowana w Warszawie i Sanoku. Wtedy jej funkcję przejmowała córka Elżbieta. Wszystkie ich działania były bezinteresowne. Niektórych lokatorów trzymały bezpłatnie i żywiły.
    Kiedy pewnego razu sąsiedzi Szandrowskich, nękani wizytami policji polskiej, zebrali się w bramie wykrzykując, że nie chcą dłużej narażać się z powodu lokatorów Szandrowskiej. Elżbieta Szandrowska odważnie przepchnęła się przez tłum i wyprowadziła Lucy Wiesner z dzieckiem, zawiozła na dworzec. Wiesnerowa wyjechała do Sokołowa Podlaskiego.

  • działania Polaków, pomoc
  • inna pomoc, kontakty z innymi Żydami, Medal Sprawiedliwych, pomoc długotrwała, pomoc lokalowa

  • W innych źródłach: Relacja 301-3398, Janina Szandorowska w AŻIH i w Relacji 301-5729, Janina Szandorowska w AŻIH, nazwisko pisane jako: Szandorowska. W "Księdze Sprawiedliwych" Michała Grynberga - Elżbieta Szandrowska, str. 530.

  • Relacja Janiny Sz. [nie podaje nazwiska] w książce "Ten jest z ojczyzny mojej”.

  • s. 315- 319