Imię: Felicja Nazwisko: Sitarek-Grosman

Wyszła z getta. Zostawiła w nim siostrę z mężem i dwójką dzieci. Jej matka zmarła w getcie. Poruszała się swobodnie po ulicach Warszawy, chociaż bardzo się bała. Pewnego dnia zauważyła skupiony na sobie wzrok kilku mężczyzn. Weszła do perfumerii, mężczyźni czekali pod sklepem. Wyszła i wsiadła do tramwaju. Mężczyźni wskoczyli za nią. Wysiadła z tramwaju, zobaczyła kamienicę, w której mieszkał i przyjmował znajomy lekarz. Wbiegła na schody, zadzwoniła do drzwi. Pan doktor kazał jej natychmiast wyjść. Wyszła i na podwórzu zobaczyła dozorcę, Michała Gwoździa, heblującego drewno. Zapytała go o inne wyjście i czy mogłaby u niego odpocząć. Dozorca zaprosił ją do mieszkania, wysłał syna po chleb, rozpalił ogień. Felicja opowiedziała mu o swojej sytuacji. Gościła u niego do wieczora. Kiedy wychodziła dozorca powiedział jej, że jego dom stoi dla niej zawsze otworem.