Imię: Alina Nazwisko: Pragier

  • TAK
  • Kobieta
  • Alina
  • Pragier
  • Hermelin
  • Jankowska
  • 1904-05-20
  • Warszawa
  • Tak
  • Z Warszawy
  • Śródmieście, Żoliborz
  • getto – ul. Grzybowska 48, po stronie aryjskiej: Bielany, Leszno 83, Senatorska 26, Żoliborz
  • Łódź, ul. Kościuszki 85/7
  • Żyd
  • dobry
  • wyższe
  • na powierzchni
  • pieniądze
  • donos/denuncjacja, inne zagrożenie, na ulicy, rozpoznanie, szantaż/szmalcowanie zakończone ucieczką, szantaż/szmalcowanie zakończone wykupieniem, w mieszkaniu

  • Córka Baidli,z domu Weidenfeld i Izaaka Hermelina, urzędnika. Jej siostry, Mirla i Maria, przetrwały okupację i mieszkają w Izraelu. Bracia Zygmunt i Wiktor zginęli w czasie wojny.

    Alina kończy wydział pedagogiczny na Wolnej Wszechnicy, pracuje jako nauczycielka. W 1936 wychodzi za mąż za Henryka Pragiera. Mąż ginie w pierwszych dniach wojny, w czasie ucieczki na wschód.

    Alina jest w getcie, uczy dzieci na tajnych kompletach. We wrześniu 1942 wychodzi z getta. Zatrzymuje się u przyjaciół, wyrabia sobie papiery aryjskie. Dostaje pracę w XVI Gimnazjum na Żoliborzu. Należy do Komitetu pomocy więźniom politycznym i pomaga Żydom, ukrywającym się po aryjskiej stronie.

    Po wybuchu Powstania Alina wraz z innymi zostaje doprowadzona do obozu w Pruszkowie. Po 2 tygodniach udaje jej się z siostrą wydostać do Milanówka, dzięki pomocy RGO. Pracuje we wsi Górna pod Błoniem. Po wyzwoleniu zostaje adiunktem na uniwersytecie łódzkim, pracuje na Wydziale Psychologii Wychowawczej. W chwili składania relacji (1960) pracuje w Poradni Zdrowia Psychicznego w Łodzi.

  • poza gettem, w getcie
  • antysemityzm, atmosfera, autor, dozorcy, działacze, dzieci, Hotel Polski, inteligencja, konspiracja, lekarze, mieszkaniowe, młodzież, nauczyciele, opieka, pedagodzy, Polacy, pomoc, sierocińce, szantaż, szkoły, szmalcownicy, wokół autora, wyjście z getta, życie codzienne, życie prywatne, Żydzi

  • XVI Gimnazjum mieściło się na Żoliborzu przy pl. Inwalidów. Od 1936 do 1948 roku patronką szkoły była Aleksandra Piłsudska, później – Stefania Sempołowska. Od 1956 roku szkoła mieści się przy ul. Stołecznej 5 (obecnie Popiełuszki). W 1939 władze okupacyjne pod pozorem rozprzestrzeniającej się epidemii tyfusu nakazały zamknięcie szkoły. Lokal przydzielono Szkole Powszechnej nr 12 i innym instytucjom. Jednak przez cały okres okupacji dyrektor Lubecka koordynowała pracę oficjalnie działających szkół z pracą na tajnych kompletach, utrzymując kontakt z tajną organizacją Dyrektorów Szkół Średnich i Delegaturą Rządu.

  • str. 8 - 9