Imię: nieznane [żona Stanisława] Nazwisko: Holckener

Żona Stanisława Holkenera, przedwojennego właściciela kinoteatru w Warszawie. Razem poszli do getta. Mąż, od września 1942 r., pracował jako kierownik bloku firmy Rohstofstelle. 18 stycznia 1943 r., o 4-tej nad ranem getto zostało okrążone przez żandarmerię polową. Ukryła się z mężem w piwnicy pod stajnią, razem z 70-cioma innymi osobami. Schron nie został odkryty. Małżonkowie postanowili wtedy wyjść z getta. Dzięki znajomością męża, wyszli z getta 31 stycznia, przez tajne przejście z Niskiej na Okopową. Znajomy dozorca domu przenocował ich, a później polecił im tymczasowe miejsce u kolegi na ul. Ciepłej, w remontowanym mieszkaniu. Holcnekerom się tam nie podobało, okazało się, że właścicielami jest żydowskie małżeństwo, w oknach nie było szyb, na podłodze był gruz, ponieważ budowano tam kryjówkę dla kilku/kilkunastu Żydów. Mąż zaczął szukać innego lokum poprzez znajomość ze swoim dawnym 12-letnim pracownikiem, Kazimierzem Kamińskim. Kamiński jednak wydał policjantom-szmalcownikom ich oboje i zagarnął ich wszystkie rzeczy. Mąż został aresztowany kiedy wychodził od Kamińskiego. Jej policjanci szukali na Ciepłej, ale nie znaleźli kryjówki. Mąż wrócił na Ciepłą w maju 1943 r., po pobycie w Pawiaku, na placówce na Grochowie i ucieczce z niej. Kiedy mąż poprosił przyjaciela (nazwisko nieznane) o pomoc w odzyskaniu swoich rzeczy od Kamińskiego, zaczęli przychodzić do niego ci sami policjanci, którzy aresztowali jej męża i poszukiwali jej na Ciepłej. Przychodzili jeszcze kilkakrotnie w poszukiwaniu u niego Żydów i uprzedzali go, żeby się do tej sprawy nie wtrącał.