Sabina Glocer dociera po ucieczce z Dworca Wsc...

Sabina Glocer dociera po ucieczce z Dworca Wschodniego do mieszkania Janiny i France Puncuhów. Wchodzi wejściem kuchennym, wiedząc, że gosposia Puncuhów, Tosia, jest we wszystko wtajemniczona. Sabina wita się serdecznie z Janiną: „Nadzieja, że oto uratują dziecko moje, mnie i mojego męża od zagłady i wdzięczność za ten szlachetny i pełen odwagi czyn, mieszały się z uczuciem lęku o nich, że my ich narażamy przecież”. Janina tłumaczy Sabinie, że ratują ich nie tylko dlatego, że są ich krewnymi: uratowali też inne, obce sobie osoby, „Każdy uratowany to zysk naszego ryzyka”. Janina opowiada Sabinie, jak zachowywała się jej córka, Lilka, po wyprowadzeniu jej z getta: błagała, żeby ratować także matkę, w przeciwnym razie będzie musiała wrócić z powrotem do getta, nie chce bowiem być sierotą. Zapowiada też, że pani Wojciechowska, opiekująca się Lilką, zgodziła się przechować u siebie przez dwa tygodnie także Sabinę, będą więc mogły przez chwilę być razem.