Imię: Helena Nazwisko: Brodzka

Rosjanka. Córka Idalii Podliszewskiej. Miała siostrę Amelię (Katarzynę z męża Golde). Studiowała w Moskwie, ale studiów nie ukończyła. Znała j. francuski i niemiecki. Wyszła za mąż za Brodzkiego i wyjechała z mężem do Polski. Mąż został dyrektorem filii fabryki Poznańskiego. Miała z nim dwoje dzieci. Jana I Alinę (Alina Brodzka-Wald). We wrześniu 1939 r., kobiety z dziećmi, żony zmobilizowanych mężczyzn, zamieszkały z jej rodziną na Koszykowej. Podczas bombardowania Warszawy w 1939 r., ukrywała się, z rodziną i krewnymi, w piwnicy domu Koszykowej 39, kiedy spadła bomba na dom zostali zasypani. Wszyscy ludzie zgromadzeni w innych piwnicach tego domu, zginęli. Ocalała tylko piwnica w której się ukrywała, było w niej 15 osób dorosłych i dzieci. Zostali odkopani po 2 dobach. W getcie mieszkali u rodziców męża, Brodzkich, na Orlej. Najwcześniej z getta wyszedł jej syn, 23 lipca 1942 r., jej córka Alina. Później sama wyszła z getta, do Stefanii Kucnerowej, swojej byłej nauczycielki, ewangeliczki. Oddała córkę do internatu Sióstr Zmartwychwstanek na Mokotowską. Przeżyła na stronie aryjskiej. Po powstaniu warszawskim znalazła się w Prząsławiu k. Jędrzejowa u pp. Maludzińskich (?). Szukała córki, pisząc listy do wszystkich klasztorów Sióstr Zmartwychwstanek w Polsce. Znalazła córkę w Częstochowie. Wysłała kogoś po córkę w listopadzie 1944 r. W Prząsławiu zaczęła uczyć dzieci j. francuskiego. Zaczęła szukać męża. Znalazł ją syn, który był w partyzantce. We troje doczekali wyzwolenia. Po wojnie wrócił z obozu w Stuthofie mąż.