Relacja 301-2561; w Archiwum ŻIH

  • Helena
  • Diamand
  • relacja
  • nie
  • tuż po wojnie
  • polski

  • Autorka, rocznik 1899, w czasie wybuchu wojny mieszkała we Lwowie; jej ojciec był posłem na sejm austriacki, a po odzyskaniu niepodległości na Sejm RP. 13 września 1942 roku na aryjskich papierach Helena Diamand wyjechała do Warszawy, gdzie dzięki ukrywała się u znajomych nazwiskiem Wolman. Na życie zarabiała korepetycjami, m.in. na tajnych kompletach w bursie RGO na Czarnieckiego 43. Powstanie warszawskie przeżyła na Żoliborzu; następnie została wywieziona do wsi Rzędowice niedaleko Częstochowy. Relacja spisana 2 czerwca 1947 roku przez Idę Gliksztajn.

  • Powiązani ludzie:

    • Diamand Helena

      Córka Hermana Diamanda, posła PPS do parlamentu austriackiego i sejmu polskiego i Herminy z domu Lazarus. Doktor che...

    • Kott Jan

      Znany literat. Znajomy Heleny Diamand. Doradził jej doniesienie na szmalcowniczkę do organizacji podziemnej.

    Powiązane miejsca:

    • Park Żeromskiego

      Różne schrony w okresie powstania warszawskiego, m.in. fort w Parku Żeromskiego.

    • Nieznana

      Miejsce kupna fałszywych kennkart od urzędników magistratu.

    • Nieznana

      Mieszkanie przyjaciół Heleny Diamand Wolmanów, u których zamieszkała po ucieczce ze Lwowa.

    • Nieznana

      Mieszkanie dentystki, u której pracowała Helena Diamand jako nauczycielka dzieci.

    • Nieznana

      Miejsce szantażu Heleny Diamand przez nieznaną dziewczynę.

    • Nieznana

      Ulica pod murem getta, którą Helena Diamand przechodziła codziennie, obserwując wydarzenia powstania w getcie.

    • Nieznana

      Mieszkanie, którego właścicielka ukrywała Żydów, a z czasem zaczęła ciągnąć z tego zyski, posuwając się do szantażu.