Wajnbergowie, ukryci na strychu, zostali w War...

Wajnbergowie, ukryci na strychu, zostali w Warszawie po upadku powstania razem z opiekunem Zygmuntem. Gdy którejś nocy zeszli ze strychu, by odkopać jedzenie ukryte przez
mieszkańców, poczuli mocny dym i zobaczyli, że dom naprzeciwko płonie. Obawiając się, że i ich dach może się zająć ogniem, zeszli na podwórko, gdzie ukryli się w małej murowanej studni, która nie miała wejścia: dostali się do niej przez daszek, składający się z kawałka grubej blachy. Nagle znów poczuli silny dym i zaraz potem zobaczyli, że ich dom płonie. Momentalnie żelazna blacha nad ich
głowami rozżarzyła się od ognia i zaczęła ich parzyć. Szybko zanurzyli kołdrę w wodzie i przykryli się. Na szczęście pożar nie trwał długo. W małej studni było tak ciasno, że wieczorem wyszli na podwórko, gdzie urządzili sobie „mieszkanie” pomiędzy pustymi beczkami. Wśród ruin znaleźli podarte ubrania, którym okryliśmy swoje nagie ciała