Klasztor SS Marii na ulicy Żytniej przylegał p...

Klasztor SS Marii na ulicy Żytniej przylegał prawie do murów getta od ulicy Żelaznej. Inka znalazła tam schronienie i życzliwe, ciepłe przyjęcie.
Przełożona, jej sekretarka i katecheta okazali się ludźmi o zacnych sercach i odwadze chrześcijańskiej. Pouczywszy Inkę, jak ma postępować, mało mówić, czuwali nad nią specjalnie; zwłaszcza przełożona, pod pozorem, że jest to chorowite dziecko, często odosobniała ją w momentach, gdy mogła się zdradzić nieznajomością prawd wiary czy praktyki religijnej.

Dzieje 5 osób uratowanych przez Adelę Domanus. Historia jednej żydowskiej dziewczynki. Krótki opis pozostałej czwórki uratowanych Żydów. Życie podczas powstania warszawskiego. Wygnanie ludzi z Warszawy do Krakowa. Do całości dołączona była fotografia Inki, list jej ojca do Adeli z 1943 roku, dwa listy Inki z Łodzi z 1945 roku oraz list matki Inki z Bawarii z 1946 roku.
Brak strony 4.
Spisano 27 lutego 1965 roku.
Oryginał, mnp. 13 s., 210 x 295 mm., jęz. polski
b>Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
tel. (48) (22) 827 92 21, fax: (48)(22) 827 83 72

Relacja Adeli Domanusowej w „Ten jest z ojczyzny mojej”, s. 591-593
secretary@jewishinstitute.org.pl
www.jewishinstitute.org.pl