Każdy musiał żyć z posiadanych zapasów, przewa...

  • NIE

  • Każdy musiał żyć z posiadanych zapasów, przeważnie szczupłych. Wszyscy zatem po troszce głodowali. Rodzina Adeli Domanus, widząc, że oprócz nich – stałych mieszkańców bankowych rodzin – znajdują się w piwnicach obce osoby, zorganizowali wydawani zup. Państwo Mettowie też z tego korzystali. Pani Mettowa rewanżowała się robotami na drutach.

  • 1944-08-00
  • 1944-10-00
  • powstanie warszawskie
  • życie prywatne/życie codzienne

  • Dzieje 5 osób uratowanych przez Adelę Domanus. Historia jednej żydowskiej dziewczynki. Krótki opis pozostałej czwórki uratowanych Żydów. Życie podczas powstania warszawskiego. Wygnanie ludzi z Warszawy do Krakowa. Do całości dołączona była fotografia Inki, list jej ojca do Adeli z 1943 roku, dwa listy Inki z Łodzi z 1945 roku oraz list matki Inki z Bawarii z 1946 roku.
    Brak strony 4.
    Spisano 27 lutego 1965 roku.
    Oryginał, mnp. 13 s., 210 x 295 mm., jęz. polski
    b>Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego</b>
    ul. Tłomackie 3/5
    00-090 Warszawa
    tel. (48) (22) 827 92 21, fax: (48)(22) 827 83 72
    <a href=\\\"mailto:secretary@jewishinstitute.org.pl\\\">secretary@jewishinstitute.org.pl</a>
    <a href=\\\"http://www.jewishinstitute.org.pl\\\">www.jewishinstitute.org.pl</a>

  • 12

  • Powiązani ludzie:

    • Domanus Adela

      Zamieszkała w Warszawie na ul. Polnej 44 m 5, telefon 21-35-87; mąż Henryk, pracownik BGK; pracowała w podziemiu; je...

    • Weigman Jadwiga

      rodowita węgierka; żona adwokata ze Lwowa; aryjskie nazwisko – Metta; jedyna córka została wywieziona przez Niemców...

    • Weigman K.

      doktor [mecenas] K. Metta, posługuje się do dziś tym nazwiskiem; żona Jadwiga; jedyna córka została wywieziona przez...