Aryzacja szopów. Właściciele szopów, chcąc rat...

  • TAK
  • Aryzacja szopów. Właściciele szopów, chcąc ratować swoje placówki, składali u władz wnioski o dopuszczenie do aryzacji szopów, co miało polegać na tym, że żydowscy robotnicy zostaliby sukcesywnie zastąpieni polskimi. Aryzacja była także z korzyścią dla Żydów, ponieważ musieli oni pozostać do czasu zwerbowania polskich robotników i nauczyć ich zawodu. Do szopu Brauera zgłosiło się ok. 350 niewykwalifikowanych robotników i robotnic. Rano do szopów zdążały grupy żydowskie i polskie. Żydzi przemycali różne artykuły osobistego użytku, aby sprzedawać je polskim handlarzom, Polacy sprzedawali Żydom artykuły żywnościowe. Współżycie robotników oparte na handlu ułożyło się poprawnie. Polacy nie byli jednak zbyt chętni do pracy.

  • 1942-10-00
  • w getcie
  • gospodarcze
  • handel, Polacy, szopy, Żydzi
  • Żydzi pod swastyką czyli getto w Warszawie w XX-tym wieku
    w Archiwum ŻIH; Sygn. 302/90

    Henryk Bryskier (Władysław Janowski)
    3 VII 1899 Warszawa-18 X 1945 Warszawa
    s. Juliana i Sury

    Początki okupacji niemieckiej w Warszawie. Wprowadzenie przepisów antyżydowskich, wywłaszczenie przedsiębiorstw żydowskich. Działalność żydowskich organizacji społecznych. Powstanie i organizacja Judenratu. Warunki życia w getcie.
    [brak znacznej części pamiętnika, dotyczącej życia w getcie i działalności społecznej autora].
    Akcja likwidacyjna latem 1942 r., selekcje, organizacja szopów (autor znalazł się w szopie Brauera), budowa schronów. Relacja uciekiniera z Treblinki. Powstanie w getcie. Autor został wywieziony do Lublina i przebywał w obozie koncentracyjnym przy ul. Lipowej. Warunki życia w obozie.

    Autor pamiętnika był inżynierem, działaczem społecznym w getcie warszawskim. Pamiętnik został spisany w Warszawie, w ukryciu, w latach 1943-1944. Wskutek zmiany kryjówki autor nie mógł kontynuować pracy i opisać swej ucieczki z obozu koncentracyjnego. W maju 1944 r. ukrył rękopis na Pradze. Po wyzwoleniu dyr. departamentu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Jego córka przekazała pamiętnik w 1947 r. do Żydowskiej Komisji Historycznej.
    Do pamiętnika dołączono fragmentaryczny odpis przygotowany do druku przez Adama Rutkowskiego (39 s.), spis treści całości pamiętnika (9 s., zawierające opis ponad 600 s. rękopisu) oraz list córki autora, Jadwigi Bryskier-Shalit z 18 IV 1964 r. (5 s.), zawierający informacje o autorze i o okolicznościach powstania pamiętnika.

    Publikacja: H. Bryskier, Żydzi pod swastyką czyli getto w Warszawie, „Biuletyn ŻIH”, nr 62 (1967), s. 77-99, nr 67 (1968), s. 109-132 (fragmenty); Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 101-104, 125-129, 145-147 (fragmenty).

    <br><br>
    <br><b>Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego</b>
    <br>ul. Tłomackie 3/5
    <br>00-090 Warszawa
    <br>tel. (48) (22) 827 92 21, fax: (48)(22) 827 83 72
    <br>email: secretary@jewishinstitute.org.pl
    <br>http://www.jewishinstitute.org.pl/


  • 17,260-19,262