Imię: Jan Nazwisko: Rajgrodzki

  • NIE
  • Mężczyzna
  • Jan
  • Rajgrodzki
  • 1944-08
  • około 1900
  • Nie
  • Z Warszawy
  • Czerniaków, Śródmieście
  • Chmielna 26; Okrężna – Sadyba
  • Żyd
  • dobry
  • na powierzchni
  • inne, kosztowności
  • inne zagrożenie
  • Mąż Celiny z domu Landau, siostry Eugenii, matki Kazimierza i Mariana Brandysów. Jan Rajgrodzki w młodości jest aktorem; piłsudczyk, żołnierz POW. Przed wojną mieszka na Sadybie; jego młodsza córka Wisia jest przyjaciółką Lidki Daniszewskiej. Rajgrodzcy przyjaźnią się z Daniszewskimi, mieszkają po sąsiedzku. Paweł Daniszewski stanowczo protestuje, kiedy w czasie okupacji Rajgrodzki powiadamia go, że musi się przeprowadzić z żoną i córkami do getta. Cenne przedmioty i kosztowności Rajgrodzkich zostają potajemnie przeniesione i zdeponowane u Daniszewskich; Rajgrodzcy ostentacyjnie likwidują dom i rzekomo przenoszą się do getta. W rzeczywistości ukrywają się u znajomych; Jan ma świetny wygląd statecznego polskiego szlachcica; swobodnie przemieszcza się po mieście, załatwia sprawy rodzinne. Co jakiś czas zgłasza się do Daniszewskich po kolejną z ukrytych rzeczy, które sprzedaje, uzyskując środki na życie. Jego córka Wisia robi maturę na tajnych kompletach, wychodzi za mąż, ma synka. Żona i starsza córka – Danusia ukrywają się w zamknięciu do wyzwolenia. Powoduje to m.in. chorobę serca u Danusi, która umiera w 1948. Wisia zostaje dziennikarką, pracuje w „Życiu Warszawy”. Jan Rajgrodzki ginie w powstaniu warszawskim.

  • w getcie
  • działania Polaków, mieszkaniowe, pomoc, życie prywatne/życie codzienne
  • atmosfera, gospodarze, inna pomoc, pomoc długotrwała, pomoc lokalowa, pomoc rzeczowa, znajomi
  • Str. 36 – 37