Imię: Teresa Nazwisko: Prekerowa

Teresa, po utworzeniu getta w Warszawie, utrzymywała kontakt z rodziną swojej koleżanki Aliny, państwem Wolman, mieszkającymi na Twardej. Dostarczała im żywność. W grudniu 1940 r., podczas jednej z wizyt, nakłoniła Alinę Wolman do wyjścia z getta. Załatwiła Alinie pracę nauczycielki u właścicieli majątku na Wołyniu. Kiedy Alina, w 1941 r., wróciła do Warszawy, pomogła jej wynająć mieszkanie i znaleźć pracę. W lipcu 1942 r. pomogła wyprowadzić z getta rodziców i brata Aliny.
Jesienią 1941 r. spotkała na ulicy (w pobliżu Jaworzyńskiej) zapłakaną małą żydowską dziewczynkę. Zabrała ją do domu, doprowadziła do dobrego wyglądu i odprowadziła do klasztoru nazaretanek na Czerniakowskiej 137. Dziewczynka ocalała.
Od stycznia do września 1943 r. przetrzymywała w majątku swojego męża, w Skolimowie, Żyda o okupacyjnym nazwisku Jan Zieliński.