Imię: Stanisława Nazwisko: Marciniak

W początkowym okresie getta dostarczała swoim znajomym, rodzinom Frajndlów i Hillerów, żywność, lekarstwa i inne artykuły, przez gmach sądów przy Leszno. Jesienią 1943 r. przyjęła do mieszkania na Pańskiej czteroletnią Miriam Rozen. Pytającym wyjaśniała, że to jej dziecko. Właściciel kamienicy zorientował się, że to dziecko żydowskie i systematycznie podwyższał czynsz. Mimo tego obie mieszkały na Pańskiej do powstania warszawskiego. Po powstaniu obie znalazły się w Końskim. Tam doczekały wyzwolenia.
Udzielała pomocy i schronienia także innym Żydom m.in.: Józefowi Jasińskiemu, Marianowi Klingerowi, Tadeuszowi Seceskiemu. Wszystko robiła bezinteresownie.