Imię: Stanisław Nazwisko: Jarosz

Ożeniony z Kornelią. Pracował, do powstania warszawskiego, jako kelner w restauracji Stefana Gronowskiego "Stara Gospoda" na Grójeckiej 1. W czasie okupacji stołowali się w restauracji Żydzi mieszkający w tym samym budynku, obsługiwał ich Stanisław Jarosz, który znał ich pochodzenie. Zanosił też jedzenie ciężko choremu Żydowi ukrywającemu się w szopie na tyłach restauracji. Pewnego razu Józef Onyszkiewicz, Żyd ukrywający się w tym budynku, którego obsługiwał, przyszedł do restauracji w czasie nalotu gestapo. Jarosz ukrył go wtedy na zapleczu, a później wypuścił tylnym wyjściem. Cały czas był z nim w kontakcie telefonicznym i zawiadomił kiedy mógł wrócić do domu.
W jego dużym mieszkaniu w al. Niepodległości 227/233, przebywali w czasie okupacji Żydzi. Jedni kilka lub kilkanaście dni, inni kilka miesięcy. Do czasu znalezienia dobrego miejsca lub przeprowadzki ze względu na bezpieczeństwo. Na jesieni 1943 r. Jaroszowa wynajęła pokój Witoldowi Osinie i jego koledze Leszkowi. Obaj mieli w pokoju skład broni o czym poinformowała właścicieli ich pomoc domowa, Zofia Buza. Mężczyźni wyprowadzili się po kilku miesiącach.