Imię: Helena Nazwisko: Fajn

Kilka lat po ukończeniu gimnazjum Helena wychodzi za mąż za Izraela Fajna, architekta. Mieszkają w Łodzi. W 1938 rodzi się im syn, Ryszard. Po wybuchu wojny Izrael Fajn zostaje zmobilizowany. Helena z dzieckiem przenosi się do łódzkiego getta. Jej rodzice wyjeżdżają do Błonia. Kiedy Izrael wydostaje się z obozu i wraca do Warszawy, opłaca Niemkę, żonę kolegi i ta 1.05.1940 roku wydostaje Helenę z getta łódzkiego, a następnie przewozi ją do Warszawy. Helena mieszka w Błoniu z mężem i teściami. Izrael zostaje złapany przez Niemców i zamknięty w synagodze. Helena stara się go wydostać. Szuka pomocy u inżyniera Szereszewskiego, u którego brata jej mąż pracował przed wojną. Szereszewski załatwia Izraelowi Fajnowi pracę; zostaje konserwatorem budynków w getcie warszawskim. Dzięki temu Fajnowie poznają Ritę Sabart, Niemkę, która zarządza mieniem pożydowskim. Namawia ich, żeby opuścili getto. Helena opuszcza getto z kuzynką, Anią Grabowską. Początkowo zatrzymuje się u Stefana Millera, później u Kosakiewiczów na Czerniakowie – kryjówkę tę załatwia jej Elżbieta Szereszewska. Równolegle getto opuszcza jej synek – zostaje wyprowadzony kanałami, odbiera go Stefan Miller z żoną. Przekazują dziecko pod opiekę „babci”, Ryszard wyjeżdża w okolice Lublina. Fajnowie mieszkają na ul. Twardej, w mieszkaniu, które wynajęła dla nich Rita; oficjalnie wynajmują je Polacy – Erhardowie. Helena wyprowadza się stamtąd do generałowej Stelmachowskiej, na Rymarską. Nachodzi ją szmalcownik; Helena ucieka, do wybuchu Powstania mieszka u Kosakiewiczów, na Czerniakowie. Po bombardowaniu i zajęciu Czerniakowa przez Niemców Kosakiewiczowie uciekają, Helena zostaje w zalanej wodą piwnicy zburzonego domu. Po jakimś czasie dołącza do niej obca kobieta z córką. Niepokoją je Niemcy, dają im jednak spokój.  Helena ucieka do Piaseczna, mieszka u brata znajomej, Marysi Czumer, pracuje.

Po wojnie Helena wyjeżdża z synem do Izraela (1949).