W początkach listopada, podczas nocnej wędrówk...

W początkach listopada, podczas nocnej wędrówki po piwnicach, Chaim i Icchak usłyszeli odgłosy. W drgającym płomieniu zapałki zobaczyli siedzących, w kącie piwnicy, dwóch przytulonych do siebie, przerażonych mężczyzn. Byli tak przerażeni, że nie mogli powiedzieć słowa. Gdy Chaim zapalił świeczkę, czterej mężczyźni z okrzykiem ,,Żydzi !" wpadli sobie nawzajem w ramiona. Spotkani ludzie mieli około 40 lat, ale byli tak zarośnięci i wynędzniali, że wyglądali na 60. Jeden z nich był belgijskim Żydem, drugi-polskim. Ukrywali się, razem z jeszcze ośmioma mężczyznami, w bunkrze na ulicy Koźlej. Cała dziesiątka walczyła w czasie powstania w-skiego w szeregach Armii Ludowej. Od dnia przypadkowego spotkania i poznania drogi do obu kryjówek ukrywający się ludzie wzajemnie się odwiedzali. Podnosiło ich to na duchu. Ludzie z Koźlej byli znacznie słabsi od tych z Franciszkańskiej, fizycznie i psychicznie. Pod koniec listopada, gdy Chaim i Icchak poszli odwiedzić ludzi z Koźlej okazało się, że w kryjówce nikogo już nie ma. Została ona, prawdopodobnie wykryta i wszyscy jej mieszkańcy zginęli