Szwagier Sophie wyjeżdża, odtąd nigdy więcej n...

  • TAK

  • Szwagier Sophie wyjeżdża, odtąd nigdy więcej nie otrzymują od niego znaku życia.
    Matka Sophie, aby uciec od apatii ogarniającej ją we własnym domu, przeprowadza się do córki. Tu jest mnóstwo do zrobienia - trzeba gotować, chodzić po wodę, rąbać drewno, wystawać w kilometrowych kolejkach do sklepów, ma więc czym się zająć.
    Sophie jedzie do Skolimowa zabrać resztę rzeczy z ich domku letniskowego. Jest zachwycona tym, jak bardzo nienaruszony pozostał Skolimów. Nie został zbombardowany, a życie toczy się swoim normalnym rytmem.

  • 1939-10-10
  • 1939-10-10
  • przed gettem
  • życie prywatne / życie codzienne
  • życie codzienne, życie prywatne

  • Pamiętnik 302/231 w Archiwum ŻIH
    Początek okupacji niemieckiej w Warszawie, rozporządzenia antyżydowskie(mąż autorki był więziony za brak żydowskiej opaski). Życie w getcie warszawskim, praca w szopie Schulza. W styczniu 1943 r. autorka opuściła getto, ukrywała się w Konstancinie i Milanówku, była prześladowana przez
    szantażystów. Mąż i córka ukrywali się oddzielnie. W lipcu 1943
    cała rodzina zgłosiła się do Hotelu Polskiego w Warszawie, po czym zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Bergen-Belsen. Opis warunków życia w obozie, ewakuacja obozu w kwietniu 1945 r., wyzwolenie i wyjazd do Paryża.
    Autorka pochodziła z rodziny polskich Żydów mieszkających przez pewien czas w Niemczech. Przed wojną studiowała w Paryżu. Po wojnie wyjechałado Izraela.

  • 18