Kiedy 18.01.1943 r. rodzina Blandowskich zosta...

Kiedy 18.01.1943 r. rodzina Blandowskich została wysiedlona z Muranowskiej 13 i zaprowadzona na Umschlagplatz i umieszczona w budynku, Sabina zbiegła na dół. Zobaczyła polskiego policjanta, który kazał jej iść do piwnicy. W piwnicy było blaszane wejście/drzwi, do których zapukała. Otworzyło jej dwóch mężczyzn, okazało się, że to rura kanalizacyjna. Ściągnęła na dół rodzinę, ojca, macochę, dwie siostry, brata ojca Mendla Blondowskiego z córką. Mieli granaty w razie przyjścia Niemców. Siedzieli tam, mieli tylko zwisające sople go lizania. Po pięciu dniach znalazł ich policjant żydowski. Sabina wyszła pierwsza, zaoferowała mu złoty zegarek. Ale powiedział, że jeśli ich nie weźmie, to wezmą jego. Wyszła na parter, a za nią reszta, tam był policjant polski. Sabina uciekła schodami, zawołała resztę rodziny. N górze wybili okienko do ubikacji, weszli. Położyli się w niej na podłodze. Po jakimś czasie przybiegli inni Żydzi, kobieta z dwójką dzieci, kilku mężczyzn, wszyscy schowali się w ubikacji. Przyszedł Niemiec, obliczył przez okienko, że jest tam 11 osób. Rodzina Sabiny leżała na samym dole. Ostatnim z jedenastki był wujek Mendel z córką. Pytany, czy to wszyscy, potwierdził. W ten sposób ocalała Sabina, dwie jej siostry i ojciec z macochą. Weszli do getta, poszli na Muranowską 13, do swojego mieszkania.

Wspomnienia autorki z dzieciństwa ścisle związane z okresem II wojny światowej. Przedstawiają pojedyńcze wydarzenia z okresu pobytu w warszawskim gettcie oraz życia po aryjskiej stronie.