Już grudzień, dnie szare i monotonne, mróz daj...

Już grudzień, dnie szare i monotonne, mróz daje się we znaki, zapasy się wyczerpują. Piszę wiersze. Pierwsze dni stycznia mijają w bardzo smutnym nastroju. Dzień i noc leżę w łóżku. Wyzwolenie. Widzę żołnierzy, wołam do nich, że jesteśmy Żydami. Z podniesionymi rękami podchodzimy do nich, poznaję dwóch żydowskich żołnierzy Armii Czerwonej. Rozcałowaliśmy się, oficerowie razem z nami płakali z radości, zabrali nas do siebie na kwatery. Piliśmy i bawiliśmy się całą noc. Kończę pisać mój pamiętnik, odzyskałem wolność, zaczynam nowe życie.