Autor wspomina, że żywność dostarczał do siero...

Autor wspomina, że żywność dostarczał do sierocińca Zakład Zaopatrywania. Zakład Zaopatrywania w miarę swoich możliwości przydzielał produkty z piekarni, składów warzyw, ze składnicy innych produktów. Były dwa ograniczenia. Sierociniec sam musiał płacić za produkty z Kasy Żydowskiej, w której nie zawsze były środki finansowe, a po drugie należało wysyłać kogoś upoważnionego do składów po żywność. Nie zawsze było to możliwe, ponieważ wysyłani pracownicy sierocińca często byli chwytani w czasie łapanek ulicznych i nie wracali z żywnością. Niektórzy opuszczali celowo sierocińce, przenosząc się do szopów w nadziei, że będą tam bezpieczniejsi.

Część V. Likwidacja getta warszawskiego.
Przebieg wielkiej akcji likwidacyjnej w getcie warszawskim w lipcu i sierpniu 1942 roku. Samobójstwo A. Czerniakowa. Relacja uciekiniera z Treblinki. Próby uniknięcia wysiedlenia poprzez uzyskanie zaświadczeń o zatrudnieniu.
Autor był lekarzem, uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r.,
następnie do maja 1940 r. przebywał w Pińsku, skąd przedostał się do Warszawy. W getcie był kierownikiem sierocińca przy ul. Wolność. 7 sierpnia 1942 r. (pod jego nieobecność) Niemcy wywieźli dzieci i personel sierocińca). Następnego dnia autor wydostał się na tzw. aryjską stronę. Ukrywając się spisywał wspomnienia (pozostawił plan dzieła w 6 częściach). W 1943 r. zgłosił się do Hotelu Polskiego, został wywieziony do Bergen-Belsen, zginął w Auschwitz. Pamiętnik dostarczyła do Żydowskiej Komisji Historycznej siostra autora.