Imię: Lotta Nazwisko: Wegmeister (Wegmajster)

Historyczka. Przed wojną przyjaźni się ze Stefanią Sempołowską, wspiera ją w pracy społecznej. W czasie okupacji czynna działaczka ŻKN, współpracuje z Adolfem Bermanem, Basią Temkin-Bermanową i Heleną Merenholc, swoją siostrą stryjeczną. Należy do PPR. Przesadnie dba o swój wygląd zewnętrzny, godzinami charakteryzuje się przed lustrem. Ma manię konspirowania spotkań i rozmów, nie jest w stanie normalnie rozmawiać na ulicy czy w kawiarni. Przenosi się nerwowo z miejsca na miejsce, ciągle zmienia kryjówki. Przed świętami katolickimi przychodzi do Haliny Zielińskiej, matki Zofii Dębickiej na „lekcje” obyczajowości katolickiej, uczy się obrządków, składania życzeń. Pomaga Żydom jeszcze przed utworzeniem jakichkolwiek komitetów, przy czym jej pomoc nie ogranicza się do wręczania comiesięcznego zasiłku; stara się o mieszkania, pracę, odzież czy o opiekę nad dziećmi. W sierpniu 1944, wygnana z Zofią Dębicką, Anną Margolis, Heleną Merenholc na Zieleniak, popełnia samobójstwo – jest załamana nerwowo, dostrzega przerażające dla niej podobieństwo pomiędzy wygnaniem mieszkańców Warszawy i wysiedleniem Żydów z getta. Zażywa cyjanek przy bramie Zieleniaka. Według innych relacji po zażyciu trucizny została dobita strzałem przez własowca.