Imię: Stanisław Nazwisko: W.

  • TAK
  • Mężczyzna
  • Stanisław
  • W.
  • 1905-00-00
  • 1944-08-06

  • Przedwojenny sąsiad Grunbergów. Zawożą do niego bieliznę, pościel, przed przejściem na stronę aryjską. Po opuszczeniu getta Grunbergom pomaga znaleźć mieszkanie. Niesie im także pomoc finansową. Sprzedawał skarpetki, miał swoich stałych odbiorców. Ma 39 lat. Był w organizacji, która znajdowała się niedaleko mieszkania Ziuty. Szykował barykady. Gdy przyszedł na podwórze domu, w którym mieszkał, aby zmobilizować mężczyzn do stawiania barykad, został przyłapany i zastrzelony przez Niemców

  • wokół autora, komunikacja

  • Wielce wartościowy człowiek i stuprocentowy patriota. Brzydzi się pracą dla Niemców. Niezbyt dobrze żył z Żoną, choć bardzo ją kochał. Jest wysokim mężczyzną, barczystym o ładnych, niebieskich oczach. Stach umiał sobie wyobrazić przyszłą, wolną Polskę. Gotów był poświęcić za Nią życie. Brał udział w powstaniu.

  • 302/97

    Franciszka Grunberg
    ur. 1898 Łódź
    z d. Grosberger, c. Izydora (Icka) i Reginy (Rywki)

    bez tytułu

    Cz. I: Opuszczamy getto
    Warunki życia w getcie warszawskim po pierwszej akcji likwidacyjnej. Budowa schronów, starania o znalezienie kryjówki po tzw. aryjskiej stronie. Autorka z mężem wydostała się z getta i ukrywała się u Polaków, jej syn ukrywał się w innym miejscu.
    Afera Hotelu Polskiego, ograbienie autorki i jej męża przez szantażystów
    Cz. II: Fragment z pobytu w klasztorze
    Pobyt w klasztorze księży zmartwychwstańców przy ul. Chełmskiej podczas powstania warszawskiego, opieka księży nad uchodźcami.
    Cz. III: Przez pola i lasy
    Przymusowa ewakuacja z Warszawy, tułaczka po wsiach. Autorka z mężem i synem od września 1944 r. do stycznia 1945 r. wędrowała po wsiach Mazowsza, nie mogąc nigdzie znaleźć bezpiecznego miejsca stałego pobytu.

    Autorka była dentystką, w getcie warszawskim straciła starszą córkę. Ukrywała się pod nazwiskiem Łukomska. Przebywając w ukryciu spisywała pamiętnik, po wyzwoleniu odtworzyła go częściowo i uzupełniła, w 1947 r. przekazała do Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej. Po wojnie wyjechała z Polski.

    Oryginał, rękopis, s. 1-621, format: 210 x 150 mm (9 zeszytów), jęz. polski
    Odpis: maszynopis, s, 1-327, format: 290 x 210 mm

    Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 202-205, 216-223, 272-279, 314-321 (fragmenty).

  • 49-50, 79, 82-84, 87, 89-94, 108-110, 112, 117, 120-121, 124-125, 190-192, 230, 233, 251-252, 254-255, 356