Imię: Wiktor Nazwisko: Hochberg

Pochodził z wielodzietnej, zasymilowanej rodziny. Ojciec, był felczerem, umarł wcześnie. Matka, Rachela, akuszerka została sama z 10-ciorgiem dzieci. Starsze dzieci pracowały pomagając matce w utrzymaniu domu. W szkole był przywódcą strajku młodzieży przeciwko Niemcom, którzy chcieli urządzić w szkole szpital, i jako 15-letni chłopak został wywieziony na roboty do Niemiec. Pracował jako tokarz. Wrócił do Polski jako 18-latek. W wieku 21 lat ożenił się z Pesą Bruchą z domu Muzykant i miał z nią dwie córki. Wiktor przed wojną pracował jako samodzielny elektrotechnik. Należał do partii komunistycznej. W 1932, na krótko, aresztowany. Miał wielu znajomych i przyjaciół wśród Żydów i Polaków. Po wybuchu wojny został zmobilizowany jako saper mostów pontonowych. Brał udział w obronie Modlina. Dostał się do niewoli i uciekł z niej. Kiedy wrócił do domu założył razem ze swoim sąsiadem, mec. Szmurło, firmę handlową. Po utworzenia getta mieszkał z żoną i córkami na ulicy Pawiej 38, pracował w pralni chemicznej *Opus*, na przeciwko domu. Później pralnię przekształcono w szop piorący żydowskie futra zabrane przez Niemców. Od 1942 roku prowadził warsztat robiący wtyczki do sprzętu elektrycznego, w którym pracowała żona i obie córki. Konstruował różne kryjówki w getcie. Zorganizował wyjście z getta całej swojej rodzinie: żonie, córkom, swojej najmłodszej siostrze i jej mężowi. Zajmował się również organizowaniem, a także opłacaniem kryjówek w, których przebywali. Sam wyszedł z getta w połowie września 1942 r. Był zameldowany na Sapieżyńskiej, ale nocował w różnych miejscach. Oficjalnie pracował w warsztacie inż. Mycielskiego na Nowogrodzkiej. Zajmował się handlem dla utrzymania rodziny. Nawiązał kontakt z GL a później AL. Ponieważ mówił dobrze po niemiecku, zdarzało się że kupował broń od Niemców, upiwszy ich wcześniej. Wyprowadził z getta swojego szwagra Mrozowskiego, przebierając się w mundur Niemiecki. Był bardzo odważnym człowiekiem. Współpracował z Żegotą. Odwiedzał córki, odwiedzał żonę, która nie mogła wychodzić z mieszkania, w którym przebywała. W lipcu 1944 r. postanowił sprowadzić córki do mieszkania na Fundamentowej, gdzie ukrywała się jego żona. Zamieszkał z całą rodziną na Grochowie, gdzie doczekali wyzwolenia. Po wojnie zaczął pracować w milicji w Aninie. Potem został komendantem powiatowym w Ostrowie Mazowieckim, później w Garwolinie. W 1946 roku wrócił do Warszawy.