Imię: Wiesław (Izaak) Nazwisko: Dobrowolski (Dreiman)

Wiesław Dobrowolski to nazwisko z aryjskiej kenkarty. Urodził się jako Izaak Dreiman. Mieszkał z rodziną na ul. Leszno 105, obok mieściły się garaże samochodowe, których właścicielem był ojciec. Pracował jako technik dentystyczny. We wrześniu 39 r. cała rodzina próbuje przedostać się wschód, bez rezultatu. Izaak z rodzina idą do getta, mieszkają na Elektoralnej. Izaak w dalszym ciągu pracuje jako technik dentystyczny. We wrześniu 41 r. jedzie do Lublina, szuka pracy, załatwia sobie kenkartę na nazwisko Wiesław Dobrowolski, a listopadzie wpada w łapance na ulicy Lublina. Trafia do obozu przy ul. Bonifraterskiej. Zostaje wyreklamowany przez znajomych i znów zaczyna pracę jako technik dentystyczny. W marcu 42 r. zostaje aresztowany w blokadzie ulicy, na której mieszkał. Trafia na Majdanek. W swojej relacji opisuje szczegółowo warunki i zależności w obozie. Pracuje m.in. przy porządkowaniu rzeczy po przywożonych osobach i dzięki temu zdobywa sporo pieniędzy. W grudniu 42 r. ucieka z Majdanka i wraca do Warszawy do getta, do rodziny. Ale rodzice i siostra już nie żyją. Ponownie wychodzi z getta 17.01.1943 r., przez mur po drabinie przy pomocy opłaconych granatowych policjantów. Trafia na Ząbkowską 36 do Zofii Bety. Zofia oddaje mu do dyspozycji mieszkanie na Targowej 53, gdzie po pewnym czasie sama się przeprowadza. Po pewnym czasie ich wspólnego mieszkania zjawiają się szmalcownicy. Oboje przenoszą się do mieszkania w suterenie na Karolkowej 25. Tam, po wybuchu powstania w getcie, dołącza do nich kuzyn Wiesława Izaak Rubin i Irena Cichocka, znajoma Zofii. W maju 43 r. denuncjuje ich właściciel pobliskiego sklepu, w którym Zofia robiła zakupy. Wiesław i Izaak zostają aresztowani, a mieszkanie splądrowane przez polskich policjantów. Zostaje przeprowadzony do getta na Krochmalną, a później zaprowadzony, razem z więźniami z Pawiaka, na Umszlag do transportu do Treblinki. W Treblince, w selekcji zostaje zakwalifikowany jako zdolny do pracy i załadowany do transportu do Majdanka. Pociąg jedzie przez Warszawę, Wiesław ucieka prze okienko, za Warszawą ukrywa się w lesie. Trafia na przychylnego chłopa, który za opłata zawiadamia Zofię Betę. Zofia przyjeżdża po niego i zamieszkują we wsi Wola Chojnata, koło Białej Rawskiej, u siostry Zofii. Wiesław pracuje jako parobek w majątku do kwietnia 44 r., kiedy zostaje rozpoznany jako Żyd. Przez pewien czas ukrywa się w okolicznej wsi w schronie zrobionym w obórce. Potem pracuje przy różnych pracach w gospodarstwach podając się za uciekiniera z Warszawy po powstaniu. Tak doczekał wyzwolenia. Wraca z Zofią do Warszawy, ale mieszkania Zofii są już zajęte przez innych lokatorów, mieszkanie na Lesznie zburzone. Osiedlają się w Wałbrzychu.