Imię: Jan Nazwisko: Brodzki

Ojciec był ewakuowany w 1914 r. z rodzicami do Moskwy, ożenił się z Rosjanką. Wrócił do Polski. Jan wychowywał się w rodzinie niereligijnej, był ochrzczony i miał oryginalną polską metrykę ewangelicką. Miał siostrę Alinę (Alina Brodzka-Wald). Ukończył liceum im. Mickiewicza, zdał maturę. We wrześniu 1939 r., podczas bombardowania Warszawy, jego rodzina i krewni byli w piwnicy domu Koszykowa 39. Na dom spadła bomba, zostali zasypani, razem z kilkunastoma innymi lokatorami. Wszyscy ludzie zgromadzeni w innych piwnicach tego domu, zginęli. Ocalała tylko piwnica w której się ukrywała się jego rodzina. Spędzili w niej dwie doby zanim zostali odkopani. Dawał korepetycje. W getcie mieszkał u dziadków Brodzkich na Orlej. Wyszedł z getta najwcześniej z rodziny. Po stronie aryjskiej poznał Halinę Baumeryter, kurierkę organizacji podziemnej. W kościele na Lesznie wziął z nią ślub. Był w AK, poszedł do partyzantki. Pod koniec 1944 r. odnalazł matkę i siostrę we wsi pod Jędrzejowem. Potem odnalazł żonę i małego synka Jędrusia. Zatrzymali się w Komorowie, gdzie pracował jako pomocnik chirurga w szpitalu. Po wojnie studiował w Łodzi chemię, ale nie skończył studiów. Pracował jako dziennikarz.