Imię: Celinka Nazwisko: Borensztejn

Ojciec umieszcza ją u dozorcy. Jej ciotka, Szwarcowa, którą opiekują się Walterowie opowiada o Celince i jej ojcu, który nie ma się gdzie podziać. Płaci 50 złotych dziennie za możliwość przespania kilku godzin u prostytutki. Dozorca ostrzega, że Celinkę ma na oku oficer polski, „jakiś degenerat”, „który miał do niej pociąg płciowy.” Walterowa zabiera Celinkę i przechowuje ją przez jakiś czas u siebie, potem umieszcza ją bezpiecznie u sióstr zakonnych, terezjanek, w Otwocku. Po wojnie Walterowa pomaga ojcu odzyskać dziecko; „pomogła również finansowo, aby odzyskać dziecko”. „Merenholc, pracownica Centralnego Komitetu Żydów Polskich umieściła Celinkę w Domu Dziecka.”

Po śmierci ojca Celinkę zabiera do Francji siostra Borensztejna, jesienią 1948 roku.