Imię: Aleksandra Nazwisko: Berłowicz

  • NIE
  • Kobieta
  • Aleksandra
  • Berłowicz
  • Berłowicz
  • Maria Baranowska
  • 1932-07-14
  • Warszawa
  • Tak
  • Z Warszawy
  • Śródmieście
  • Zamenhofa 21 m 3
  • Żelazna 75; Panieńska; Choszczówka ul.Raciborska;
  • Żyd
  • dobry
  • inne
  • inna, w mieszkaniu
  • kosztowności

  • Aleksandra Berłowicz była jedynaczką, córką Matysa, lekarza internisty i Rozalii z domu Wrocławskiej, laborantki medycznej. Przed wojną zdążyła skończyć 1 klasę w żydowskiej szkole Zjednoczenia Nauczycieli na ul. Rymarskiej. Językiem wykładowym był j. polski. Z getta wyszła z rodzicami tuz przed powstaniem, w kwietniu 1943 r. Zorganizował im wyjście Polak,pan Janczewski. zaprowadził ich do fabryki gilz i papierosów na Żelazną 75. Właścicielem był pan Goszczyński, który przygotował kryjówkę za wymurowaną dodatkową ścianą w hali produkcyjnej. Zastawił ją szafkami, a przez jedną z nich wchodziło się do środka. Tam ukrywali się przez jakiś czas, nie wychodząc na zewnątrz. Kiedy robotnicy zaczęli coś podejrzewać, przyszedł po nich inny Polak, pan Nowiński, przyjaciel ojca Oli. Nowiński zabrał ich do swojego mieszkania na Panieńską. Nowiński był granatowym policjantem z komisariatu rzecznego. W maju zawiózł ich do swojego brata, Dionizego mieszkającego w Choszczówce na ul. Raciborskiej z żoną Anielą. U Dionizego ukrywała się także pani Magdalena Munwes z synkiem Gabrysiem i Janina Bańska. W Choszczówce mieszkali od maja do września 43 r. Aniela się wygadała przed jakimś członkiem rodziny, folksdojczem i wszyscy musieli się wyprowadzić. Aleksandra z matką trafiła, na krótko znów do pana Nowińskiego, a później do Babic, do rodziny Robelewskich, którzy ukrywali jeszcze innych troje Żydów. Stamtąd , zimą przeszły na Żoliborz na Przybyszewskiego, do pani Stefanii Antoniny Chrzanowskiej-Popłowskiej, z rodziny przedwojennych pacjentów Mozesa Berłowicza. Gospodarze wykopali piwnicę pod podłogą jednego pokoju na parterze, na nieprzewidziane sytuacje. Tam mieszkali do powstania warszawskiego, kiedy to wszyscy zostali wysiedleni. Trafili do Pruszkowa. Po wojnie wracają do Warszawy. Aleksandra kończy studia medyczne, pracuje jako okulista dziecięcy.

  • powstanie w getcie
  • działania Polaków, mieszkaniowe, pomoc
  • dzieci, kontakty z innymi Żydami, obcy człowiek, policja polska, pomoc długotrwała, pomoc jednorazowa, poza Warszawą, z papierami aryjskimi, znajomi