Imię: Jadwiga Nazwisko: Berg

Córka Leonarda i Heleny z Dryblińskich. Buchalterka. Działała w podziemnej organizacji. W jej mieszkaniu odbywały się zebrania. W nocy z 14 na 15 sierpnia 1942 r. usłyszała walenie do swoich drzwi. Zjawiło się dwóch mężczyzn, wojskowy i cywil, który dobrze mówił po polsku. Schowali broń widząc, że Jadwiga jest sama w mieszkaniu. Wojskowy zrobił rewizję. Później opieczętowali mieszkanie, zabrali klucze i zaprowadzili Jadwigę do samochodu. W samochodzie zobaczyła trzy młode dziewczyny, które bywały u niej na zebraniach. Została zawieziona na Pawiak, gdzie zobaczyła inne znajome dziewczyny. Wydała je współpracownica gestapo ( nieznane nazwisko), która została zlikwidowana, ale zdążyła przygotować listę ok. 100 osób. Jadwiga przebywała na Pawiaku pół roku. Na przesłuchaniu była dwa razy pod zarzutem współpracy z nielegalną organizacją. Nie znaleziono żadnych dowodów w mieszkaniu. W styczniu 1943 r. została przewieziona z Pawiaka na Dworzec Wileński, w wagonach mężczyźni byli razem z kobietami. Wszyscy opowiadali swoje historie, straszne historie z pobytu na Pawiaku i cieszyli się, że jada gdzie indziej. Wszyscy trafili na Majdanek. Dopiero w marcu więźniarki mogły się wykąpać, dostały pasiaki, dostały numery z literą P. Przebywała w obozie pół roku. Była świadkiem wymordowania kilkunastu tysięcy kobiet, głównie Żydówek, w tym rodzin z dziećmi. W lipcu 1943 r. została wywieziona do Ravensbruck. Kobiety Niemcy wywieźli do fabryki amunicji. Jadwiga z powodu choroby została w łagrze. Pracowała jako pończoszarka. W lutym 1944 r. ponownie trafiła do Lublina, a stamtąd do Oświęcimia. W sierpniu znów wróciła do Ravensbruck. Razem z kilkuset kobietami trafiła do fabryki ciężkich pocisków w Eberswalde. Po wyzwoleniu została zabrana przez Czerwony Krzyż do Szwecji.