Given name: Adam Family name: Wojciechowski

Syn Romana i Marii z domu Haberfeld. Pochodził z rodziny zasymilowanej, ojciec miał wpisane w dokumentach wyznanie rzymsko-katolickie. Ojciec pracował jako rzeczoznawca w firmie drzewnej Raabe w Warszawie. Mieszkali na Koszykowej, wśród sąsiadów uchodzili za aryjczyków. O ich żydowskim pochodzeniu wiedział administrator domu. Latem 1940 r., na skutek pogłosek o utworzeniu getta, wyjechali do Sulejówka. Zameldowani się jako Polacy. Ojciec pracował w miejscowym leśnictwie. Matka pracowała w tartaku warszawskim. W Sulejówku mieszkali 1,5 roku. Doniosła na nich do starostwa sąsiadka, która prowadziła kiosk Ruchu na stacji kolejowej. Koledzy ojca zniszczyli donos, ale rodzina musiała się przeprowadzić. Przenieśli się do getta w Otwocku. W getcie panowała stosunkowo duża swoboda i mieszkał w nim dr Rajzman, siostrzeniec matki, a ojciec zachorował. Getta pilnowali żydowscy policjanci. Od strony Świdra getto nie było ogrodzone. Matka dojeżdżała do Warszawy do pracy, do niemieckiej firmy budowlanej na Sienkiewicza 12. Miała tak dobre dokumenty, że jeździła wagonami dla Niemców. Mieszkali u ludzi, którzy zajmowali się szmuglem żywności do getta w Warszawie. W getcie otwockim mieszkali od zimy 1941/42 r. do kilku dni przed wysiedleniem. Adam chodził na tajne komplety organizowane na ul. Szkolnej, w domu laryngologa dra Wajntrauba. W sierpniu 1942 r. wyszedł z ojcem z getta. Matka już mieszkała w Warszawie. Początkowo mieszkali u różnych znajomych ojca w Warszawie. Później, we wrześniu, wynajęli pokój w Rembertowie. Ojciec dostał prawdziwą kenkartę, wstąpił do organizacji podziemnej. Adam należał do harcerstwa, na zbiórkach uczył się obchodzenia z bronią. Chodził do szkoły. Nie było żadnych wątpliwości co do ich pochodzenia. W maju 1944 r. przyjechała z Woli Grzybowskiej ciotka z synem, który miał semickie rysy, a przyjechali w dzień. Za nimi przyszło dwóch szpicli. Po pół godzinie dom został obstawiony przez żandarmerię, Ojciec, jego dwie siostry i siostrzeńcy zostali aresztowani i rozstrzelani w Kawęczynie koło przejazdu kolejowego. Adama i matki nie było wtedy w domu. Uciekli z matką do Warszawy, znajomi wyrobili im nowe dokumenty. 31 lipca wyjechali do Włoch, gdzie doczekali wyzwolenia.