Woźnica, z którym umówił się Tadeusz Obremski...

Woźnica, z którym umówił się Tadeusz Obremski przyjeżdża po Tadeusza i Jerzego Nojara z dużym opóźnieniem. Zabiera ich, przewozi przez pierwszą wachę. Na Lesznie woźnica każe im wysiąść, wacha się zmieniła, Niemiec boi się przejechać, obiecuje, że przyjedzie po nich następnego dnia. Zostają z bagażami, przerażeni, Nojar płacze. Chwilę później do Obremskiego podchodzi dawny klient, pyta życzliwie, czy mógłby w czymś pomóc. Chwilę później spotykają pana Cohna, znajomego Obremskiego, który szczerze cieszy się na jego widok i deklaruje, że może przechować bagaże Tadeusza i Nojara. Obydwaj stają się nieco spokojniejsi. Przypominają sobie, że w okolicy mieszka były współlokator Nojara z szopu Sudan, Lewkowicz. Chodząc od domu do domu, znajdują go; Lewkowicz z żoną zapraszają ich na noc. Muszą jeszcze zawiadomić Mieczysława Nojara, żeby nie czekał na nich nadaremno; jedyny najbliższy telefon jest w Wydziale Zaopatrzenia Judenratu. Docierają tam i znowu spotykają znajomego, który umożliwia Obremskiemu wykonanie telefonu.