Wiosną 1941 r., na Nowolipkach, oparty o płot,...

Wiosną 1941 r., na Nowolipkach, oparty o płot, stał przystojny, dobrze zbudowany blondyn około trzydziestki w jasnym płaszczu. Razem z nim był około czteroletni chłopczyk. Grał na skrzypcach od rana do zmierzchu. Jego repertuar składał się z kilku melodii. Powoli, z upływem czasu, jego wygląd stawał się chudszy, zgarbiony, o zmierzwionych włosach, zarostem. Zmieniały się nawet melodie, stawały się melancholijne, przytłumione. Jego palce coraz bardziej spuchnięte i wykrzywione. Twarz skrzypka i chłopca coraz bardziej sina, potem blada. Ubranie coraz bardziej podarte. W pewien styczniowy poranek pod płotem nie było ani chłopca ani skrzypka.