18 stycznia 1943 r. Marian Filar, jego matka E...

18 stycznia 1943 r. Marian Filar, jego matka Estera, siostra Helena, brat Joel z żoną Alą, i inni mieszkańcy (ok. 30 osób) byli ukryci w mieszkaniu. Niemcy chodzili z okna do okna, próbując stwierdzić, czy w środku są ludzie. Kiedy zobaczyli ptaki zgromadzone przy jednym z okien, doszli do wniosku, że tam muszą być ukryci ludzie. Znaleźli ich i zabrali wszystkich na Umschlagplatz. Rodzina Filarów spędziła noc w budynku. Następnego ranka przyszli Niemcy z placówki, gdzie byli zatrudnieni Marian i Joel, żądając powrotu pracowników do pracy, gdyż bez nich niemiecka kolej nie będzie działać. Strażnicy zgodzili się, mówiąc, że dziś wypuszczą mężczyzn, a następnego dnia kobiety. Marian nie wierzył im, nie chciał rozdzielać się z matką, płakał trzymając się jej. Joel pociągnął go, mówiąc: „Chodź, chodź, musimy iść. Wypuszczą je jutro”. Matka popchnęła Mariana, mówiąc: „Idź, idź. Błogosławię cię. Przeżyjesz ten horror, będziesz świetnym pianistą i będę z ciebie bardzo dumna.” To były ostatnie słowa, jakie usłyszał od matki.