Znajome Maryli, pani L. i jej przyjaciółka, wy...

Znajome Maryli, pani L. i jej przyjaciółka, wyszły z getta z dziećmi, mężowie zostali w getcie. Schronienie znalazł im znajomy, doktor chemii, któremu po aryjskiej stronie pomógł zaprzyjaźniony profesor, pragnący ocalić go, jako zdolnego naukowca. Doktor chemii wydostał się z getta nieco wcześniej; namawiał obie rodziny gorąco, by do niego dołączyły, twierdząc, że jest dobrze urządzony. Miał być w zakładzie dla ociemniałych; przy czym pracujący w zakładzie personel, związany z jakąś partią, miał być wtajemniczony w sytuację. Schronienie było wysoko opłacane, jednak miało być bezpieczne. Kiedy kobiety z dziećmi dotarły na miejsce, okazało się, że mieszkanie składa się z pokoju z kuchnią. W pokoju ukrywał się już ów znajomy doktor chemii z żoną, w kuchni mieszkała niejaka ciocia, kobieta w średnim wieku, z rzekomym bratankiem, a zarazem gospodarzem – dwudziestokilkuletnim Franciszkiem. Mieszkanie było zakonspirowane, dochodziło się do niego przez skomplikowany labirynt korytarzy.