W 1941 r. Niemcy otoczyli dzielnicę żydowska m...

W 1941 r. Niemcy otoczyli dzielnicę żydowska murem, na którego szczycie był drut kolczasty lub potłuczone szkło. Niemcy, Ukraińcy i Łotysze strzelali do ludzi pokazujących się w oknach domów. W pierwszym okresie pracownicy polscy mogli wchodzić do getta, a żydowscy chodzić do pracy poza mury. Możliwy był szmugiel i handel. Z każdym miesiącem warunki pobytu w getcie się zaostrzały. Zaczęły się rewizje i rekwizycje, którym często towarzyszyły morderstwa. M.in. zginęli dwaj lekarze: Polak, dr Raszeja i Żyd, dr Pollak. Dr Raszeja przyszedł do getta ze strony aryjskiej, z przepustką i zgodą na wykonanie operacji w getcie. Dr Pollak (lub Polak) mu asystował. Obaj lekarze zostali zastrzeleni w trakcie operacji. Mordowane były dzieci, które wydostawały się z getta po żywność. W 1942 r. zaczęła się likwidacja getta i wywózki do Treblinki. Kiedy wybuchło powstanie, Niemcy podpalali budynek po budynku.