Pewnego dnia, gdy getto było już spalone i zli...

Pewnego dnia, gdy getto było już spalone i zlikwidowane (3 czy 5 maja 1943 r.), do bunkra przyszedł jeden Żyd razem z Niemcem i wydał ich. Ten Żyd należał do podziemnej organizacji w getcie i znał położenie wszystkich bunkrów. Autorka chciała przekupić Niemca biżuterią, żeby zwolnił przynajmniej syna. Niemiec powiedział, że i tak zabierze jej to, co ma, ale jeśli wyda inny bunkier, to zwolni i ją i syna. Autorka zaczęła wtedy krzyczeć na tego Żyda, który wydał bunkier. Ten wyznał, że wydał parę bunkrów, żeby nie zabrali jego narzeczonej.

Archiwum Yad Vashem
Relacja 03/3481

Zeznanie Marii Rozenberg, z pierwszego małżeństwa Franka Rakower, z domu Franka Brodaty, urodzonej w Warszawie o przejściach w getcie warszawskim, ucieczce z transportu do Treblinki i przeżyciach w ukryciu w Warszawie i okolicy.

Skrótowy opis pobytu w getcie; wykrycie bunkra w czasie powstania w getcie; ucieczka z pociągu jadącego do Majdanka; ukrywanie się na wsi; aryjska strona w Warszawie; praca nauczycielki religii w wiejskiej szkole; odzyskiwanie majątku po wojnie; praca w Komitecie Żydowskim w Warszawie; poszukiwania rodziny; emigracja;

Zeznanie nagrane w kwietniu 1971 r. przez Miriam Thau.

Maszynopis, s. 1-24, format: 290 x 210 mm, jęz. polski