Od jesieni 1943 Kedyw prowadził wstępne przygo...

Od jesieni 1943 Kedyw prowadził wstępne przygotowania do akcji, mającej na celu odbicie kilku lub kilkunastu więźniów z III Oddziału Pawiaka. Do akcji został wciągnięty pisarz (schreiber) tego oddziału, adwokat, Marian Frank. Z oddziałami konspiracyjnymi współpracował wachmajster z załogi Pawiaka, Iwan Petrenko. Członkowie Kedywu mieli głównie na uwadze odbicie dwóch lekarzy, osadzonych na Pawiaku i związanych z konspiracją, Felicjana Lotha i Zygmunta Święcickiego. Więźniowie byli zaopatrzeni w broń krótką, przemyconą na teren więzienia. 19 lipca, kiedy akcja miała zostać przeprowadzona, została odwołana; ta wiadomość nie dotarła jednak do oddziału Osjan Kedywu, który został rozbity przez Niemców na terenie cmentarza przy Okopowej; o odwołaniu jej nie zostali też poinformowani więźniowie. Akcja zaczęła się w nocy, została krwawo stłumiona przez Niemców, walki trwały do świtu. Niemal wszyscy więźniowie z III Oddziału zostali w kolejnych dniach rozstrzelani, ocaleli jedynie Felicjan Loth i Zygmunt Święcicki. 31 lipca Niemcy zwolnili obu, nie przestrzegając przy tym żadnych urzędowych schematów. Wkrótce potem Komenda Główna Kedywu przeprowadziła dochodzenie; uznano, że bunt więźniów był efektem niemieckiej prowokacji. W latach powojennych zarówno Felicjan Loth, jak i Zygmunt Śliwicki sugerowali, że głównym prowokatorem był Marian Frank, podejrzewany o współpracę z gestapo. Nie mieli jednak na to żadnych dowodów; Bronisław Anlen latami polemizował z nimi w tej kwestii, twierdząc, że oskarżanie Franka wynika z antysemityzmu i jest pomówieniem.