Na podwórko domu Muranowska 26 przyszedł wiecz...

Na podwórko domu Muranowska 26 przyszedł wieczorem 18 kwietnia 1943 r., Lejb Goldberg, żeby zawiadomić o zaczynającym się o 4-tej rano następnego dnia oblężeniu getta przez wojska SS. Lejb zawiadomił wszystkich lokatorów. Po kilku minutach wszyscy byli już na podwórku. Zapanowało przygnębienie. Kobiety wyszły z dziećmi na ręku. Nagle, koło północy, rozległy się kroki wojskowe. Wszyscy zbiegli do schronu. Kilku mężczyzn stanęło w oknie klatki schodowej na piętrze. Otworzyła się brama i ukazali się czterej SS-mani. Zaczęli rozmawiać po żydowsku, o tym, że trzeba obudzić śpiących i uprzedzić o niebezpieczeństwie. Okazało się, że to Żydzi przebrani w mundury niemieckie. Przyszli powiedzieć, że jutro zaczyna się ostateczna likwidacja getta. Oni postanowili nie ginąc bez walki, ale wystąpić z bronią w ręku. Prosili osoby, które posiadają broń o stanie na straży. Inni powinni się ukryć. Jedna z kobiet zapytała co mają zrobić z dziećmi, nie mają schronów. Powstańcy uświadomili im, że mogą wyjść na stronę aryjska kanałem, do którego wejście było na podwórku. Był to znany kanał, przez który szmuglowano żywność do getta. Wiele osób się zdecydowało. Gdy otworzono kanał, rozległy się w nim kroki. Byli to dostawcy do getta materiałów dla powstańców. Było ich dziewięciu. Brudni, osmoleni przynieśli granaty i butelki z benzyną. Odbyli naradę z czwórką bojowców. Potem kazali mieszkańcom opróżnić pierwsze piętro budynku, żeby zrobić na nim stanowisko bojowe. Nadeszło dwóch mężczyzn ze Świę5tojerskiej 32, fabryki szczotkarzy, i zdecydowali, że Muranowska 26 nie jest dobrym miejscem do ataku i obrony. Przy pomocy mieszkańców przenieśli cały arsenał na pl. Muranowski 11.