Na Umschlagplatzu działy się straszliwe sceny....

Na Umschlagplatzu działy się straszliwe sceny. Spędzano tam, jak bydło na rzeź, po blisko 10 tys. osób dziennie. „Ludzie w obłędnej rozpaczy biegali bezradnie na różne strony, łkając i lamentując. Czując podświadomie, że prowadzą ich na śmierć, miotali się w nieprzytomnej desperacji, jak myszy w klatce, szukając ratunku przed zagładą, szalejąc w śmiertelnej trwodze, zostawiali na pastwę losu dzieci, rzucali plecaki, paczki, walizki. A oprawcy z drwiącym uśmiechem poganiali tą stłoczoną, desperującą masą, rycząc, bijąc pejczami i strzelając z karabinów i rewolwerów w tłum, ku wąskiemu przejściu prowadzącemu do wagonów i coraz ktoś padał przeszyty kulą. Był to makabryczny, nie dający się opisać widok” pisze Stanisław Sznapman.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)