Na msze do kaplicy felicjanek przychodzi dużo...

Na msze do kaplicy felicjanek przychodzi dużo ludzi z zewnątrz. Pewnego razu Helena Szereszewska widzi dyrektorkę szkoły, do której chodziła jej córka. Mija ją z obojętnym wyrazem twarzy, umiera jednak ze strachu. Inna lokatorka zakładu, Maria Zawadzka, kobieta uczynna i niezwykle oddana chorym, zostaje zadenuncjowana przez starszą kobietę, Pichulską, świeżo przyjętą i leżącą stale w łóżku z powodu choroby. Pichulska wykrzykuje, że Zawadzka jest Żydówką, przypomina sobie, że przed wojną przychodziła prać bieliznę do jej domu. Przychodzi zaalarmowana siostra Bogumiła, zajmująca się administracją w zakładzie. Grozi Pichulskiej, że jeśli powie jeszcze słowo przeciwko Marii Zawadzkiej, po śmierci pochłonie ją piekło. Inne siostry starają się rozproszyć wszelkie podejrzenia, opowiadają pensjonariuszom, że Pichulska jest na skraju śmierci i ma omamy. Pichulska faktycznie niedługo potem umiera. Helena Szereszewska zdaje sobie sprawę, że w zakładzie ukrywają się inne Żydówki.